Πολλές άγριες μέλισσες έχουν γίνει σπάνιες επειδή δεν διαθέτουν κατάλληλους χώρους φωλεοποίησης και τροφή. Αυτό οφείλεται στα τακτοποιημένα καλλιεργημένα τοπία, στα μονότονα χωράφια και κήπους και στη χρήση φυτοφαρμάκων.

Σύμφωνα με τον "Κόκκινο κατάλογο των απειλούμενων ζώων, φυτών και μυκήτων" (Φεβρουάριος 2011), πάνω από το 52% των ειδών μελισσών που έχουν καταγραφεί στη Γερμανία κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Τα 25 από αυτά τα απειλούμενα είδη απειλούνται με εξαφάνιση.

Οι άγριες μέλισσες υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη και χρώματα.

Η μικρότερη άγρια μέλισσα στη Γερμανία είναι η μέλισσα της αμμόστεπας, η οποία έχει μέγεθος μόλις τέσσερα χιλιοστά. Η μεγαλύτερη, με τρία εκατοστά, είναι η μεγάλη μπλε μέλισσα του δάσους. Παλαιότερα ήταν σπάνια ορατή στο Βισμπάντεν, αλλά τώρα την βλέπουμε συχνά. Ως θερμόφιλο είδος, επωφελείται από τις υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή.

Ορισμένα είδη είναι συνδεδεμένα με την εμφάνιση ενός συγκεκριμένου φυτικού είδους, ενώ άλλα είναι ευέλικτα στην αναζήτηση τροφής. Οι ειδικοί μεταξύ των μελισσών απειλούνται έντονα αν το "δικό τους" φυτό εξαφανιστεί από την τοποθεσία.

Τα πολλά διαφορετικά είδη μελισσών κατασκευάζουν μεγάλη ποικιλία φωλιών. Σκάβουν τρύπες στο έδαφος, ροκανίζουν κοιλότητες στον πυρήνα των στελεχών των φυτών ή χρησιμοποιούν υπάρχουσες κοιλότητες. Ορισμένα είδη χτίζουν τις φωλιές τους σε στερεή βάση, χρησιμοποιώντας ως δομικό υλικό ρητίνη, φυτικές ίνες ή άμμο αναμεμειγμένη με σάλιο. Η συντριπτική πλειονότητα των ειδών μελισσών φωλιάζει υπόγεια.

Τις κρύες και υγρές ανοιξιάτικες ημέρες, όταν ούτε οι μέλισσες ούτε άλλα έντομα πετούν έξω, οι πυκνότριχες μέλισσες είναι αυτές που εξακολουθούν να επικονιάζουν τα λουλούδια.

Τα περισσότερα είδη μελισσών δεν σχηματίζουν αποικίες, αλλά ζουν μόνα τους (μοναχικά).

Οι μέλισσες καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες σχεδόν αποκλειστικά από το ζαχαρούχο νέκταρ των ανθοφόρων φυτών. Συλλέγουν τη γύρη ως τροφή για τις προνύμφες τους. Εντελώς "τυχαία", οι μέλισσες επικονιάζουν τα ανθοφόρα φυτά κατά την αναζήτηση τροφής. Αυτό επιτρέπει τον σχηματισμό καρπών και σπόρων. Περίπου το 80% των ανθοφόρων φυτών μας εξαρτάται από την επικονίαση από έντομα. Οι μέλισσες αναλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος αυτής της εργασίας. Έτσι εξασφαλίζεται η παροχή τροφής για πολλά έμβια όντα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Αποτελούν επίσης σημαντικό μέρος της τροφικής αλυσίδας και χρησιμεύουν ως τροφή για άλλα ζώα, όπως πουλιά, ερπετά και θηλαστικά.

Κατά τη διάρκεια του έτους, οι κοινωνικές μέλισσες διευρύνουν τις φωλιές τους και, συνεπώς, την αποικία τους. Το φθινόπωρο, η αποικία πεθαίνει και μόνο οι νέες βασίλισσες που έχουν αναπτυχθεί διαχειμάζουν για να χτίσουν νέα αποικία το επόμενο έτος. Σε μια αποικία μελισσών ζουν 50 έως 500 ζώα.

Η κατάσταση είναι διαφορετική για τα μοναχικά είδη. Η διάρκεια ζωής των θηλυκών περιορίζεται συνήθως σε τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορούν να παράγουν μόνο περίπου 20 έως 40 απογόνους.

Η ανάπτυξη των μελισσών, από το αυγό μέχρι το ιπτάμενο έντομο, λαμβάνει χώρα σε κελιά γόνου. Το νέκταρ και η γύρη χρησιμεύουν ως τροφή. Οι μέλισσες κούκος εισάγουν λαθραία τα αυγά τους στις φωλιές άλλων ειδών και οι προνύμφες τους αναπτύσσονται εκεί εις βάρος των προνυμφών του ξενιστή.

Στα περισσότερα είδη μελισσών, τα θηλυκά διαθέτουν ένα "αμυντικό τσίμπημα". Ωστόσο, σχεδόν όλα τα είδη είναι εξαιρετικά ειρηνικά και αμύνονται μόνο αν παρενοχληθούν άμεσα. Συχνά τα κεντριά τους δεν μπορούν καν να διαπεράσουν το ανθρώπινο δέρμα.

Μόνο οι μέλισσες που σχηματίζουν αποικίες υπερασπίζονται περιστασιακά τη φωλιά τους με τρόπο που είναι σαφώς αντιληπτός σε εμάς. Ωστόσο, το τσίμπημα μιας μέλισσας δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνο μιας μέλισσας. Σε αντίθεση με τις μέλισσες, το τσίμπημα μιας μέλισσας δεν κολλάει στο ανθρώπινο δέρμα. Η ποσότητα του δηλητηρίου που χρησιμοποιεί η μέλισσα είναι επίσης σημαντικά μικρότερη από εκείνη της μέλισσας. Το τσίμπημα μιας μέλισσας δεν αποτελεί τυπική αντίδραση άμυνας.

Στους περισσότερους ανθρώπους αρέσουν οι μέλισσες. Ωστόσο, ειδικά όταν μεγάλος αριθμός μελισσών συγκεντρώνεται σε ένα μέρος, υπάρχουν και ερωτήματα.

"Μέλισσες άμμου/τοίχου"

Με την έναρξη της άνοιξης, η Υπηρεσία Περιβάλλοντος λαμβάνει περιστασιακά αναφορές για σμήνη μελισσών σε ακάλυπτους λόφους χώματος ή σε προσόψεις σπιτιών.

Πρόκειται συνήθως για μοναχικά είδη μελισσών. Πετούν γύρω από τις θέσεις φωλεοποίησής τους, οι οποίες βρίσκονται σε τρύπες στην πρόσοψη ή στο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες του χώρου μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία χαλαρών κοινοτήτων φωλιάσματος. Σε αυτές, κάθε βασίλισσα φροντίζει μόνη της τους απογόνους της.

Εάν τα νεαρά ζώα εκκολάπτονται από τις σήραγγες, είναι αρχικά αρσενικά. Περιμένουν μπροστά από τους σωλήνες του γόνου να εμφανιστούν τα θηλυκά.

Τα ζώα αυτά συμπεριφέρονται πολύ ειρηνικά. Η κατάσταση επιλύεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οποιαδήποτε ενέργεια κατά των ζώων θα ήταν εντελώς ακατάλληλη και, ως εκ τούτου, δεν είναι επιλέξιμη για έγκριση.

Μέλισσες

Εάν οι μέλισσες έχουν εγκατασταθεί στον κήπο, δεν πρέπει να αναμένονται αντιδράσεις άμυνας εάν διατηρούνται σε ασφαλή απόσταση 1-2 μέτρων από την είσοδο της φωλιάς. Εάν οι μέλισσες αισθανθούν ότι απειλούνται, μπορούν να αμυνθούν με τσιμπήματα. Διαφορετικά είδη μελισσών είναι ευερέθιστα με διαφορετικούς τρόπους. Οι δενδρώδεις μέλισσες τσιμπάνε ταχύτερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι χτίζουν τις φωλιές τους πιο ανοιχτά από άλλα είδη. Ως αποτέλεσμα, είναι πιο πιθανό να δεχθούν επίθεση.

Οι μέλισσες αρέσκονται να χτίζουν τις φωλιές τους υπόγεια. Εάν στο ακίνητο ζουν παιδιά ή κατοικίδια ζώα, η φωλιά μπορεί να περιβάλλεται από ένα παραβάν για να αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις. Ορισμένα είδη μελισσών διαλύουν την αποικία τους τον Ιούνιο/Ιούλιο. Οι φωλιές άλλων ειδών μπορούν να παραμείνουν ζωντανές μέχρι το φθινόπωρο.

Εάν προκύψουν προβλήματα με μια φωλιά μελισσών παρά την προστασία, η μετεγκατάσταση μπορεί να είναι μια επιλογή. Ωστόσο, αυτό είναι ιδιαίτερα περίπλοκο στην περίπτωση των φωλιών εδάφους, καθώς οι φωλιές συχνά διακλαδίζονται ευρέως.

Όπως όλες οι "άγριες μέλισσες", οι μέλισσες τελούν υπό ειδική προστασία ειδών.

Μέλισσες

Οι μέλισσες σμηνουργούν τον Μάιο και τον Ιούνιο. Στη σελίδα για τις μέλισσες μπορείτε να μάθετε με ποιον πρέπει να επικοινωνήσετε αν συναντήσετε σμήνος μελισσών.

Κάθε χρήστης κήπου και μπαλκονιού μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της ποικιλότητας των εντόμων, ακόμη και σε μικρό χώρο. Στα συνημμένα έγγραφα θα βρείτε προτάσεις για την εφαρμογή τους.