Irmer, Hermann

Skrzypek, dyrygent

ur.: 30.08.1886 w Roßlau (obecnie Dessau-Roßlau)

zm.: 01.08.1953 w Wiesbaden

Irmer był uczniem rosyjskiego skrzypka i nauczyciela muzyki Adolpha Brodskiego (1851-1929) w Konserwatorium w Lipsku, gdzie uczył w latach 1883-91. Po pracy jako dyrygent w Göteborgu i Sztokholmie, dwudziestolatek przybył do Petersburga jako koncertmistrz w 1888 roku, gdzie pracował dla Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego do 1891 roku. W latach 1891-93 był koncertmistrzem Orkiestry Filharmonicznej w Helsinkach (Finlandia), która w tym czasie była autonomicznym Wielkim Księstwem Imperium Rosyjskiego. W 1895 r. udał się przez Bad Ems i Hamburg do Wiesbaden. Tutaj został pierwszym koncertmistrzem orkiestry symfonicznej i uzdrowiskowej, a w lipcu 1905 r. powierzono mu prowadzenie codziennych koncertów uzdrowiskowych. W lutym 1912 r. został mianowany drugim dyrygentem. Kiedy Generalny Dyrektor Muzyczny Carl Schuricht przejął główne koncerty w tym mieście w tym samym roku, był w stanie przygotować wymagający program dzieł Czajkowskiego, Wagnera, Svendsena, Griega, Sibeliusa i Richarda Straussa.

Do jego innych osiągnięć należy premiera symfonii Dvořáka "Z Nowego Świata" w Wiesbaden. Miasto podziękowało mu w 1923 roku, mianując go Miejskim Dyrektorem Muzycznym, którą to funkcję pełnił do 1932 roku, zanim przeszedł na emeryturę. Pod jego batutą występowali znani soliści, tacy jak skrzypek Joseph Joachim. Jego publiczność obejmowała króla Szwecji, Christiana IX z Danii i księcia Anhalt, który przyznał mu Order Sztuki i Nauki. Cesarz Wilhelm II poprosił go o wykonanie Largo Haendla z opery "Xerxes" podczas inauguracji nowego Kurhausu.