Με την κατασκευή ενός νέου κέντρου λουτρών μεταξύ 1807 και 1810, το οποίο έδειχνε ξεκάθαρα τη φιλοδοξία της νεαρής δουκικής κατοικίας Νασάου του Βισμπάντεν να ενταχθεί στις τάξεις των κορυφαίων λουτρών της Ευρώπης, άρχισαν επίσης οι εργασίες για τη δημιουργία ενός πάρκου λουτρών.

Αυτό ήταν το πρώτο πάρκο που δημιουργήθηκε, το οποίο, ως σχεδιασμένο τοπίο, προοριζόταν να αποτελέσει τη μετάβαση στους πρώτους λόφους του Taunus.

Το πάρκο υπέστη κάποιες μικρές αλλαγές στις αρχές του 20ού αιώνα: το Βισμπάντεν είχε αποκτήσει τη φήμη ενός παγκόσμιου θέρετρου λουτρών, και οι ισχυρισμοί αυτοί επρόκειτο να τεκμηριωθούν με την κατασκευή ενός νέου κέντρου λουτρών. Οι μεγαλύτερες διαστάσεις του κτιρίου, που εγκαινιάστηκε το 1907, και οι πολυάριθμοι επισκέπτες των λουτρών από όλο τον κόσμο κατέστησαν αναγκαία την επέκταση της πλατείας συναυλιών μεταξύ του Kurhaus και της λίμνης Kurparkweiher, ενώ χρειάστηκε επίσης να διευρυνθούν ορισμένα από τα μονοπάτια. Η δημιουργία μιας "πλατείας της Νίκαιας", πλαισιωμένη από τις κολώνες του παλιού Kurhaus, μας θυμίζει ακόμη και σήμερα το Wiesbaden ως τη "Νίκαια του Βορρά".