Μια περίοδος γεμάτη ανακατατάξεις και αλλαγές ξεκίνησε για την περιοχή του σημερινού ομόσπονδου κρατιδίου της Έσσης τον 1ο αιώνα π.Χ. Η περίοδος αυτή είναι σήμερα γνωστή ως Ύστερη Εποχή του Σιδήρου ή Ύστερη Λατένικη περίοδος. Χαρακτηρίζεται από την εγκατάλειψη των οικισμών που χρησιμοποιούνταν επί μακρόν και την εμφάνιση δύο νέων παραγόντων που επέφεραν βαθιές αλλαγές στην κοινωνία της Ύστερης Εποχής του Σιδήρου: Γερμανοί άποικοι μετανάστευσαν από το βορρά, ενώ η Ρώμη επέκτεινε τη σφαίρα επιρροής της από το νότο στην περιοχή της δεξιάς όχθης του Ρήνου.

Η σύγκρουση κελτικών, γερμανικών και ρωμαϊκών πληθυσμών πυροδότησε μια διαδικασία που διήρκεσε μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. και γέννησε νέες πολιτιστικές μορφές και παραδόσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κόσμος που χαρακτηριζόταν από ρωμαϊκές-γερμανικές επιρροές με κελτικές ρίζες.

Στο Stadtmuseum Wiesbaden, αυτή η εξαιρετικά συναρπαστική κατάσταση στο γύρισμα της χιλιετίας φωτίστηκε έντονα με αντικείμενα από τη Συλλογή Αρχαιοτήτων του Nassau και αντικείμενα δανεισμένα από άλλα μουσεία. Ποια απομεινάρια του ύστερου κέλτικου κόσμου έχουν επιβιώσει; Από πού προήλθαν οι γερμανικές φυλές; Είναι ακόμη δυνατόν να γίνει διάκριση μεταξύ "ύστερων Κελτών" και "πρώιμων γερμανικών φυλών" στην Έσση; Ποιο ρόλο έπαιξε ο ρωμαϊκός στρατός και υπήρξε επιστροφή στις κελτικές ρίζες τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ. - η λεγόμενη Κελτική Αναγέννηση;