Niemal naturalne cechy lasów, a także związana z nimi ponadprzeciętna struktura wiekowa, w szczególności buka, nadają lasom miejskim Wiesbaden wyjątkową pozycję na przednim grzbiecie Taunus. Dzięki tym historycznie starym lasom o długiej tradycji biotopowej i ciągłości siedlisk, obfitości martwego drewna i drzew biotopowych, las miejski Wiesbaden ponosi wielką odpowiedzialność za różnorodność biologiczną naszych lasów bukowych. Świadomość wyjątkowego znaczenia ekosystemu lasu bukowego i związanej z tym odpowiedzialności Niemiec na całym świecie za jego ochronę jest integralną częścią misji lasu miejskiego Wiesbaden.

Wysoki odsetek obszarów chronionych w lesie miejskim - ponad 50 procent z nich to obszary Natura 2000 i obszary ochrony przyrody - świadczy o dużym znaczeniu lasu miejskiego dla ochrony przyrody. Większość z tych obszarów jest wykorzystywana do celów leśnych, a w zarządzaniu nimi uwzględnia się interesy wielu różnych gatunków. Z tego powodu ochrona przyrody koncentruje się na ochronie gatunków leśnych i struktur leśnych. Bogactwo gatunków w lasach naturalnych jest wytyczną dla zapewnienia różnorodności biologicznej.

Ochrona i użytkowanie
Ochrona przyrody i ochrona gatunków są integralnymi elementami zarządzania lasami miejskimi w Wiesbaden. Integracyjna koncepcja ochrony przyrody "Ochrona i użytkowanie" ma na celu poprawę różnorodności biologicznej bez poświęcania użytkowania gospodarczego na dużą skalę. Działania leśne są koordynowane wewnętrznie i zewnętrznie z kwestiami ochrony przyrody. Kwestie ekonomiczne schodzą na dalszy plan.

Strategia przyjazna gatunkom i biotopom opiera się na następujących elementach hodowli lasu
1. zwiększenie różnorodności strukturalnej zarządzanych obszarów
2. środki ochronne dla wrażliwych gatunków leśnych poprzez identyfikację, inwentaryzację i indywidualne koncepcje dostosowane na tej podstawie, a także monitorowanie
3. dodatkowa ochrona populacji gatunków leśnych w połączonych w sieć "obszarach ochrony technologicznej", tj. obszarach bez użytkowania drewna na ponad ośmiu procentach powierzchni leśnej
4. rejestrowanie specjalnych obszarów leśnych i uwzględnianie ich w planowaniu leśnym
5. włączenie naukowych badań gatunków istotnych dla ochrony przyrody
6. aktywna reorganizacja i poprawa nietypowych warunków leśnych