Για να αποδείξει την εγγύτητά του με τους πολίτες, ο δούκας Βίλχελμ αποφάσισε να διαμείνει στο κέντρο της πόλης και να δημιουργήσει έτσι έναν ιστορικό δεσμό με τους προγόνους του.

Λόγω έλλειψης χώρου, το παλάτι προσαρτήθηκε στα γειτονικά σπίτια και ήταν σχετικά μέτριο σε μέγεθος. Το 1835, ο δούκας Βίλχελμ φον Νασσάου ανέθεσε στον Μεγάλο Δουκάτο, επικεφαλής του κτιρίου Georg Moller, να σχεδιάσει το παλάτι της πόλης, αλλά δεν μπόρεσε να μετακομίσει ο ίδιος - πέθανε το 1839. Αντ' αυτού, ο γιος του Adolf έγινε ο πρώτος και μοναδικός μόνιμος άρχοντας του παλατιού το 1841. Αφού ο δούκας Αδόλφος αναγκάστηκε να μεταβεί στην εξορία το 1866, το Βασίλειο της Πρωσίας χρησιμοποίησε το παλάτι για τις διαμονές του Κάιζερ Γουλιέλμου Α' και του Γουλιέλμου Β'. Το 1925 ήταν η έδρα του βρετανικού στρατού του Ρήνου και το 1930 η κρατική διοίκηση των πρωσικών ανακτόρων δημιούργησε σε αυτό ένα μουσείο.

Μετά από σοβαρές καταστροφές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το παλάτι ανακαινίστηκε και έγινε έδρα του κρατικού κοινοβουλίου της Έσσης.