"Wulframus de Sunneberc" ismi 1126 yılında Mainz Başpiskoposu I. Adalbert'in bir belgesinde geçmektedir. Bu belge, bugünkü Sonnenberg bölgesinden belgelenmiş ilk söz olarak kabul edilmektedir.

1200 yılında kont kardeşler Henry II ve Nassau'lu Ruprecht IV, başlangıçta bir konut ve savunma yapısı olarak bir kaleden oluşan Sonnenberg Kalesi'ni inşa etmeye başladılar. Ancak bölge Mainz Başpiskoposluğu'nun yönetimi altındaydı. Nassau ailesi katedral bölümünün onayı olmadan inşaata devam edince bir anlaşmazlık ortaya çıktı. Bu anlaşmazlık 1221 yılında kale arazisinin 30 mark karşılığında satın alınmasıyla çözüldü. Katedral kilisesi tımarı elinde tutarken, Nassauerler kale arazisini devraldı. Bu tür satın almalar Orta Çağ'da bölgesel anlaşmazlıkların çözümünde yaygın bir yöntemdi.

Kale, Kont Adolf (1292-1298 Alman kralı) ve Gerlach von Nassau döneminde daha da genişletilmiştir. İmparator Ludwig 1338 yılında kaleyi ziyaret etmiştir. 1351 yılında Bohemya Kralı Charles IV, Sonnenberg'e kasaba ayrıcalıkları vermiştir. Bu, 1360 yılında tamamlanan bir kasaba duvarının inşasına yol açtı.

1429 yılında toprak sahibi Werner Hut von Sonnenberg, Sankt Mariae im Dhal adında küçük bir kilise inşa ettirmiştir. Ancak 1602 yılına gelindiğinde kilise o kadar kötü durumdaydı ki artık penceresi yoktu ve komünyon gofretlerinin rüzgârdan korunması gerekiyordu. Papaz Rohr'un 1934 yılındaki cenaze töreni sırasında çalarken çatlayan 1690 yılından kalma en eski çan şimdi mezarının üzerinde durmaktadır. Günümüzün çan sesleri Te deum motifini oluşturmaktadır.

Sonnenberg bölgesi doğuda Rambach sınırıyla, güneyde Bierstadt sınırıyla ve batıda Wiesbaden sınırıyla sınırlandırılmıştı. Kuzeye doğru genişleme ancak arazi açarak mümkündü. Bu mekânsal darlık, Sonnenberglileri sınır taşlarını yasadışı olarak taşımakla suçlayan komşu köylerle defalarca çatışmalara yol açtı. 1620'den itibaren malikane arazisi, malikane çiftliklerinin iyi durumda tutulmasından da sorumlu olan çiftçilere kiralandı. Sonnenberg halkı geçimini ağırlıklı olarak tarım, koyunculuk ve bahçecilikten sağlıyordu; lahana ve lahana bahçeleri kalenin etrafındaki alanı karakterize ediyordu. Daha 1540 yılında ortak bir koyun çiftliğinin varlığına dair kanıtlar bulunmaktadır.

Otuz Yıl Savaşları'ndan sonra Sonnenberg'de sadece on iki ev kalmıştı. 1672 yılında Brandenburg birlikleri köyü tahrip etmiş, yağmalamış ve ateşe vermiştir. 1700'lerde Sonnenberg'de çiftçilerin kiracı olarak ve daha az oranda kendi başlarına işlettikleri tarım ağırlıktaydı. Ayrıca gündelik işçiler, memurlar ve belediye çalışanları da vardı. 18. yüzyılda zanaatlar artmıştır: Sonnenberg'den giderek daha fazla insan inşaat sektöründe, keten dokumacısı, sepetçi ya da kılıç süpürücüsü olarak geçimini sağlamıştır. Sonnenberg eski bir değirmencilik geleneğine sahip olduğu için birkaç değirmenci de vardı.

Sonnenberg 19. yüzyılda kayda değer bir dönüşüm geçirmiştir. 1814 yılında Johann Wolfgang von Goethe, o dönemde yaklaşık 600 kişinin yaşadığı köyü ziyaret etmiştir.

1817 ve 1822 yılları arasında Waldmark zur Höhe bölünmüş ve 185 hektarlık orman belediye mülkü haline gelerek Sonnenberg'i müreffeh bir topluluk haline getirmiştir.

1818 yılında Sonnenberg'de 154 aile ve 636 kişi yaşıyordu. 1866 yılına gelindiğinde nüfus 1.080'i Protestan, 114'ü Katolik ve 38'i Yahudi olmak üzere 1.232 kişiye ulaşmıştı. Nüfusun yaklaşık dörtte biri ticaretle uğraşıyordu.

Ancak sonraki yıllar doğal felaketlerle geçti: 1867'de yıkıcı bir sel ve 1896'da büyük bir yangın ciddi hasara neden oldu.

1900 yılı civarında Sonnenberg, Wiesbaden'in eteklerinde tercih edilen bir yerleşim bölgesi haline gelmeye başladı. Bölge 1901 yılında elektrikli tramvaya bağlanmış, bunu 1909 yılında kanal şebekesi izlemiştir. 1 Ekim 1926'da Sonnenberg nihayet Wiesbaden'e dahil edildi.

Düden sözlüğünün yaratıcısı Konrad Düden, 1911 yılında Sonnenberg'de öldü. Burgberg'deki Konrad Duden ilkokuluna ve bir caddeye onun adı verilmiştir.

Birinci Dünya Savaşı'nda Sonnenberg'den 115 kişi öldü. İkinci Dünya Savaşı da ağır bir yıkım ve acı getirdi: Şubat 1945'teki bir bombalama saldırısında belediye binası ve itfaiye istasyonu tahrip edildi. Goldstein Vadisi'nde altı kişi hayatını kaybetti. 28 Mart 1945'te Amerikan birliklerinin işgaliyle İkinci Dünya Savaşı Wiesbaden için sona erdi.

Sonnenberg bölgesi şu anda yaklaşık 7.900 kişilik bir nüfusa sahiptir ve Wiesbaden'in eteklerinde çekici ve varlıklı bir yerleşim bölgesi haline gelmiştir.

Talstrasse'de 1896 yılında meydana gelen büyük yangın, Sonnenberg gönüllü itfaiyesinin kurulmasına yol açmıştır. İtfaiye ve destek derneği 100 yılı aşkın bir süredir toplumun önemli bir parçası olmuştur.